Przykładem tego może być misja Apollo 11. Jednostki komputerowe, które wtedy przyczyniły się do wysłania człowieka na księżyc, miały znacznie gorsze parametry niż dzisiejsze telefony.
Wbrew pozorom, metod do produkcji układów elektroniki nie jest dużo. Zasadniczo, istnieją dwie takie możliwości. W poniższym wpisie postaramy się wymienić oraz szczegółowo opisać dane sposoby montażu komponentów.
Montaż przewlekany – czym się charakteryzuje?
Montaż THT (z ang. Through-Hole Technology) to klasyczna metoda mocowania komponentów na płycie drukowanej. Jest uznawana za najstarszą, gdyż zaczęto stosować ją już na samym początku globalnej przygody z elektroniką czy elektrotechniką.
Omawiany sposób montażu wymaga wiercenia płytek PCB. Oczywiście, taką czynność wykonuje się już podczas projektowania układu, aby na późniejszym etapie, w celu umieszczenia komponentu, nie przewiercić żadnej ze ścieżek. Do wykonanych otworów wkłada się poszczególne podzespoły. Uprzedzając jakiekolwiek domniemania, dziury nie są tak wielkie, że zdołają zmieścić całą część. Do przeplatania przez otwory służą wyłącznie półprzewodnikowe odnogi, które w następnej kolejności lutuje się od spodu. Jest to bardzo wymagająca metoda, co w dzisiejszych czasach przekłada się na znacznie mniejszą efektywność. Niemniej jednak, nadal wykorzystywana jest nawet przez większe firmy produkcyjne.
Montaż powierzchniowy – opis i charakterystyka
Ludzkość w celu uproszczenia montażu komponentów na płytach PCB, stworzyła sposób powierzchniowy. Dzięki tej metodzie, światowa produkcja elektroniki w znaczny sposób posunęła się do przodu i osiągnęła sporą wydajność.
produkcja elektroniki
Montaż SMT (z ang. Surface-Mount Technology), to technika niewymagająca dziurawienia płyt drukowanych. Polega ona na kładzeniu komponentów bezpośrednio na wcześniej zaprojektowanych miejscach na powierzchni płytki i utwardzeniu ich przy użyciu pasty lutowniczej. Sama metoda jest uznana za wydajniejszą nie tylko przez wzgląd na brak konieczności wiercenia. Istnieje jeszcze kilka powodów, dla których firmy produkujące elektronikę częściej decydują się na tworzenie właśnie tą metodą.
Która metoda jest wydajniejsza?
Z powyższego opisu można wywnioskować, że to właśnie montaż powierzchniowy jest tym częściej używanym przez specjalistów. Dzieje się tak głównie ze względu na możliwość jego pełnej automatyzacji. Maszyny do umieszczania komponentów metodą powierzchniową są precyzyjne i umożliwiają mocowania naprawdę niewielkich i gęsto rozmieszczonych komponentów. Takiego rozwiązania nie gwarantuje nam montaż THT. Jak wiemy, produkcja elektroniki nieustannie dąży w kierunku automatyzacji, co przekłada się na znacznie większą efektywność.
Szacuje się, że w trakcie ośmiogodzinnej pracy, wykonywanej przez jednego specjalistę metodą przewlekaną, system produkcyjny SMT będzie w stanie wytworzyć setki gotowych układów.