Spis treści:
- Jak Adam Neumann i WeWork pokazali słabości odgórnych celów?
- Jak kopalnia w Zambii zmieniła podejście do celów?
- Co wydarzyło się podczas projektu Mufulira Redeep?
- Jak model ekonomicznego zaangażowania wpłynął na firmy?
Jak Adam Neumann i WeWork pokazali słabości odgórnych celów?
Od lat 90. XX wieku popularność zdobyła koncepcja tzw. wielkich, ambitnych celów. Jim Collins i Jerry Porras w książce „Zbudowane, by przetrwać” przekonywali, że firmy odnoszą sukces, gdy ich przywódcy wyznaczają takie właśnie cele. Celem było przekształcenie tradycyjnych nieruchomości biurowych w dynamiczne centra kreatywności i współpracy. Neumann pozyskał miliardy dolarów od inwestorów, m.in. od SoftBanku. Jednak pomimo pozornie imponującej strategii, WeWork ogłosiło upadłość, nie realizując swoich ambitnych założeń.
"Aby przekształcić tradycyjne nieruchomości poprzez stworzenie dynamicznych centrów, które sprzyjają kreatywności, relacjom i lepszej równowadze między życiem zawodowym a prywatnym." - Adam Neumann
Historia WeWork pokazała, że odgórne cele, nawet jeśli są spektakularne, mogą prowadzić do rozczarowania i strat finansowych. W praktyce pracownicy często nie czują się zaangażowani w realizację narzuconych odgórnie strategii.
Jak kopalnia w Zambii zmieniła podejście do celów?
Doświadczenia zdobyte przez Jacka Stacka i jego współpracownika podczas pracy z Zambijskimi Zjednoczonymi Kopalniami Miedzi były przełomowe. W latach 90. Stack wraz z partnerem postanowili przetestować podejście odwrotne do dominującego modelu. Zamiast narzucać cele, zaangażowali pracowników w ich wyznaczanie.
Kultura pracy w kopalni była zhierarchizowana, oparta na tradycji wodzowskiej, biurokracji brytyjskiej i silnych związkach zawodowych. Głównym problemem była niska efektywność produkcji i częste opóźnienia w dostawach. Zamiast nakładać ambitne cele, menedżerowie skupili się na rozwiązaniu podstawowego problemu: zwiększeniu wydajności przy stałych kosztach.
Kluczowym elementem było powiązanie premii z realnymi wynikami produkcyjnymi. Pracownicy sami określali, jakie działania mogą usprawnić produkcję i poprawić terminowość dostaw. To podejście przyniosło wymierne rezultaty.
Co wydarzyło się podczas projektu Mufulira Redeep?
Przełomowy przykład skuteczności tej metody pojawił się podczas realizacji projektu Mufulira Redeep. Operacja polegała na obniżeniu konstrukcji stalowej w jednym z szybów. Dotychczas procedura ta trwała 60 dni, w czasie których produkcja w kopalni była wstrzymana. Kierownictwo techniczne uważało, że nie ma możliwości skrócenia tego czasu.
Zamiast narzucić nowy cel, menedżerowie przedstawili pracownikom dane ekonomiczne. Każdy dzień skrócenia operacji oznaczał większą produkcję miedzi, wyższe przychody oraz wyższe premie dla załogi. Po przeprowadzeniu ankiety wśród 200 zatrudnionych przy projekcie okazało się, że sami pracownicy wierzyli, iż czas realizacji można skrócić.
Efekt? Zespół ukończył projekt w 50 dni, czyli o 10 dni szybciej niż wcześniej. Cel został osiągnięty bez ingerencji kierownictwa i bez odgórnych poleceń.
Jak model ekonomicznego zaangażowania wpłynął na firmy?
Na podstawie doświadczeń z kopalni Stack i jego współpracownicy stworzyli model zarządzania nazwany ekonomicznym zaangażowaniem. Metoda polega na partnerskim podejściu do pracowników i angażowaniu ich w proces ustalania celów biznesowych. W latach późniejszych przeprowadzono osiem fal badań wśród od 50 do 150 firm, pod kierunkiem prof. Dennisa Campbella z Uniwersytetu Harvarda oraz badaczki Julii Banks.
Wyniki jednoznacznie potwierdziły skuteczność modelu. Przedsiębiorstwa, które wdrażały ekonomiczne zaangażowanie, notowały znaczący wzrost efektywności oraz zadowolenia pracowników. Mimo to w wielu firmach nadal dominuje podejście odgórne, które często prowadzi do obniżenia wyników finansowych i utraty zaangażowania kadry.
Wśród przedsiębiorstw, które zdecydowały się na wdrożenie tej metody, znalazły się m.in.:
- Producent stali Nucor.
- Sieć handlowa Costco.
- Firma medyczna Abbott.
- Restauracja Canlis.
- Budowlana firma Adams + Beasley Design/Build.
Wszystkie te organizacje osiągają ponadprzeciętne wyniki dzięki oddaniu pracownikom głosu w procesie wyznaczania celów. Model ekonomicznego zaangażowania nie tylko zwiększa zyski, ale też wpływa na wzrost zaufania i poczucia odpowiedzialności wśród zatrudnionych.
Przypisy:
Jim Collins – Amerykański doradca biznesowy i autor książek o zarządzaniu, współautor bestsellerowej publikacji „Zbudowane, by przetrwać”.
Jerry Porras – Amerykański profesor zarządzania i współautor książki „Zbudowane, by przetrwać” wraz z Jimem Collinsem.
Adam Neumann – Współzałożyciel i były prezes spółki WeWork, znany z ambitnej wizji przekształcenia rynku nieruchomości biurowych.
SoftBank – Japoński holding inwestycyjny, jeden z głównych inwestorów firmy WeWork.
WeWork – Amerykańska firma oferująca powierzchnie biurowe w modelu współdzielonym, znana z dynamicznego rozwoju i spektakularnego upadku finansowego.
Jack Stack – Amerykański przedsiębiorca i współtwórca koncepcji ekonomicznego zaangażowania pracowników.
Zambijskie Zjednoczone Kopalnie Miedzi – Państwowy koncern górniczy z Zambii, zajmujący się wydobyciem miedzi.
Dennis Campbell – Profesor Uniwersytetu Harvarda, badacz skuteczności modelu ekonomicznego zaangażowania.
Julia Banks – Badaczka współpracująca z prof. Dennisem Campbellem nad analizą efektywności ekonomicznego zaangażowania.
Nucor – Amerykański producent stali znany z innowacyjnego podejścia do zarządzania i zaangażowania pracowników.
Costco – Amerykańska sieć handlowa oferująca produkty w modelu hurtowym.
Abbott – Amerykańska firma z branży opieki zdrowotnej i technologii medycznych.
Canlis – Amerykańska restauracja fine dining działająca na rynku od kilku pokoleń.
Adams + Beasley Design/Build – Amerykańska firma budowlana i projektowa, specjalizująca się w projektach luksusowych wnętrz i domów.
Źródło: Inc
